Ons gevecht met de avispones

                                                                               zondag, 9 juli 2023

Wij noemden deze superwespen frelons, spreekt wat makkelijker uit ;-)  (is de Franse naam).

In het Nederlands is het de Aziatische hoornaar en hier in Spanje heten ze avispa, meervoud avispones.

 De bijenkast met onze hulpmiddelen erbij: 2 flessen omgebouwd tot avispavallen, een visnetje om ze te vangen en de platte tegel op de grond zodat we ze plat kunnen trappen....

 

In de val zie je al een laagje met dode avispas, het werkt wel heel goed!

Dit keer geen gezellig verhaaltje maar meer een zich voltrekkend drama. Sinds een jaar of 5 is deze exoot hier aanwezig en zijn ze een regelrechte ramp voor de imkers (die zijn dus ook al allemaal vertrokken)

De avispones doen zich te goed aan de honingbij en hangen voor de bijenkast en plukken de bijen zo uit de lucht. Er zijn geen natuurlijke vijanden en ze nemen de gevangen bijen mee naar hun eigen nest. Deze nesten zijn soms enorme ballen hoog in de bomen, waar de gemeente speciale gifkogels in probeert te schieten om ze uit te roeien. Dit stadia is denk ik al achterhaalt, uitroeien lukt echt niet meer. Wij proberen de druk van deze beesten in de omgeving van onze bijenkast wat te verminderen zodat onze bijen nog wat kans hebben. Dit lukt ons tot nu toe nog vrij aardig, maar de bijen hebben zoveel stress dat ze de honing die ze verzamelen direct zelf nodig hebben, dit vanwege dat ze veel minder uitvliegen en vooral gericht zijn op het bewaken van de kast. 

Deze superwespen zijn op zich niet gauw gevaarlijk voor ons, maar als ze steken doet dat flink meer pijn dan een gewone wespensteek en zeker bij meerdere steken kun je beter direct naar een arts. Toen ik een steek opliep heeft Petra direct de steek leeg gezogen en behalve 2 dagen een dik gezicht viel het mee. Waarom werd ik gestoken ..tja.. sinds ze hier massaal rond onze bijenkast hangen probeer ik er zoveel mogelijk te vangen en dood te trappen. Ook hebben we flink wat vallen gemaakt van plastic flessen. Eerst vulden we die een beetje met wijn of bier maar toen vingen we ook veel andere insecten en zelfs vlinders. Nu hebben we een recept met gist en veel suiker en is de bijvangst minder dan 1 procent en killen we wel 100 foute avispones per dag. 

De bijen krijgen dus nog steeds geen rust en zitten vooral stressvol in hun vliegopening. Mijn respect voor bijen en eigenlijk zelfs ook voor de avispones is enorm toegenomen, het zijn absoluut geen domme dieren! De bijen lijken mij te herkennen en zien in mij geen vijand. Ik kan nu de kast open maken zonder beschermend pak. De avispones daarin tegen weten ook wie ik ben! Ik merk dit omdat ik iedere keer mijn vangtechniek iets moet aanpassen. Eerst haalde ik ze zo uit de lucht en trapte ze in het netje dood. Nu moet ik razendsnel met het netje zijn.  De laatste tijd hangen de avispones onder de bijenkast zodat ik er met het netje niet bij kan. Ook vallen ze mij nu af en toe aan. Af en toe loop ik overdag ff naar de bijenkast en dan hangen er nu altijd wel een paar avispones voor. Zo gauw ik mijn netje pak en 1x uithaal is de rest weg. Als ik dan wegloop of soms ook als ik aan de andere kant van de kast ga staan komen ze alweer terug. Ik laat ook een netje op de kast liggen, dat helpt ook een beetje, ze ruiken dan de dood van hun soortgenoten in het netje.

Erop uit om honing te halen doen ze nu veel te weinig, maar ik ben blij dat wij tenminste nog een kast met bijen hebben. Tot 5 jaar geleden had iedereen hier een rij kasten vol bijen staan, nu bijna niemand nog zelfs maar 1 kast. De vorige bewoner had vroeger tot 40 kilo honing per jaar......

Dit was ff een minder mooi berichtje uit dit prachtige Galicië.