Een nieuw dak

Al anderhalf jaar zitten we te wachten op DE aannemer die ons dak komt renoveren, al zeker 6 offertes verder maar letterlijk nog geen stap verder! Erg veel spaanse woorden maar alles zonder daden, terwijl dit nieuwe dak voor ons het beginpunt zou moeten worden voor de algehele renovatie/isolatie. 
Maar aldus het vertrouwen is zodanig gedaald dat we zelf maar de stoute schoenen aantrekken en alles in eigen hand nemen.
Hoewel dit soort klussen hier in Spanje alleen door specialisten gedaan mogen worden hielp de architect van Arbo ons. "Jullie gaan toch alleen maar isoleren" merkte hij op met die knipoog, "Dan hoef je alleen maar een kleine verbouwvergunning aan te vragen bij het kantoor hier tegenover!" Aldus de papieren daarvoor opgehaald.
Ondertussen thuis de 'draagmuren' gecheckt en stukken plafond verwijderd om de balkstructuur te controleren. Die 'draagmuren' zijn werkelijk onvoorstelbaar! De gehele oostmuur op de derde verdieping is maximaal 4 cm dik!! Er is zelfs een stuk 'binnendraagmuur' van 2 meter gemaakt van 2cm dik piepschuim! Langs deze hele oostwand besluiten we aan de binnenkant een extra muur te metselen om het nieuwe dak te kunnen dragen en daarmee tevens de badkamer vergroten.

Het plafond is er uit in de voormalige woonkamer.

De zolder en het dak gezien vanuit de woonkamer.

Een nieuwe stenen muur ter versteviging en een keurige spouw ertussen zodat het huis in het vervolg wat droger blijft.....

En de muur van de badkamer wordt van steen ipv van polystyreen!

 😂😂

Nu alles is opgemetseld kunnen we pas echt aan het dak beginnen

 

Op vrijdag kwam de vrachtwagen met panelen aan, gelukkig was Alex bij ons en konden we één voor één de panelen naar beneden sjouwen en uitstallen. Er werd een hittegolf voorspeld, ideaal droog weer maar de zwarte panelen (een restantpartij voor nog niet de helft van de prijs) zouden bloedheet worden en onmogelijk om op te werken. Dus zaterdag, schilderdag, met een emmer goedkope verf alles zo goed en kwaad als mogelijk een fris wit laagje gegeven. Zondag kwamen Toly en Jorge aan, vrienden van ons uit Segovia en konden de eerste dakpannen eraf. 

Het huis staat op een helling en is aan de zuidkant 3 verdiepingen plus een vliering hoog, de nok is daar 10m hoog. Maar bij de noordkant is dat maar 1 verdieping via het badkamerdak. Dat werd onze uitvalsbasis. Petra had voor mij de duurste decoupeerzaag aangeschaft die speciaal voor dit doel werd aanbevolen, een Bosch van 110 euro, maar deze mocht maar één dag meedoen toen was die stuk. We brachten hem meteen terug in de hoop op een coulante regeling (andere machine) maar nee hoor, we gaan hem voor u repareren, hoe lang gaat dat duren? Nou rekent u maar minimaal op een maand want we hebben het druk en het is vakantieperiode, dus tja ook dat is weer Spanje...

Met een slijptol werkt het lang niet zo netjes en ook dubbel zo langzaam want alles moet dan aan beide kanten afgemeten en geslepen worden 

En het werd heet, ontzettend heet!! Maar het dak lag open en we moesten door! 

Daarna gaf de slijptol het ook op, die hadden we echter bij Ricardo in Arbo gekocht. Mmmm bonnetje zoek dan maar zo ff proberen en jawel Angela was in de winkel en zei direct dat we de machine nog geen jaar daarvoor hadden gekocht, dus garantie!! Hoe lang zou de reparatie duren? Nou dat kon ze niet zeggen dus ik kocht gelijk maar een reserve slijptol, we wilde toch verder. Twee dagen later kreeg ik een appje dat de slijptol deed het weer!! Kijk, zo kan het ook! 

Samen met Jorge zat ik de hele dag in de bloedhitte op het dak en in een week tijd lagen alle sandwichpanelen op hun plek en was het dak ongeveer waterdicht!!

Super, nu een standje rustiger aan, druk ff van de ketel.

Werk op het dak gebeurt nu alleen als het dak droog is van de nachtdauw (glad) en dan tot de middag omdat het daarna te heet wordt. Tussendoor binnen de muren opmetselen, met Peet nog een mooi verhard pad rond het appartement gemaakt en ontspannen in de tuin werken. Tja we vinden klussen leuk maar dan moet je het ook leuk houden ;-)

Waar komen jullie toch vandaan?

We weten dat ons huis nogal vochtig is en dat weten de slakken uit de wijde omgeving ook!!

Óveral in de keuken en de badkamer komen we ze tegen!

En dat terwijl wij eigenlijk denken dat de gaten en gleuven in ons huis niet groot genoeg kunnen zijn om met een eigen huis door heen te kunnen.....maar blijkbaar toch wel 😄😅

op het wastafelonderstel...

langs het raam...

 

op het aanrecht...

langs de schouw...

boven het raam...

op de muur...

bij de gedroogde kruiden

op de schrootjes...

onder het raam...!

Nu wachten we op het voorjaar en de zomer, dan zal hun eigen huisje weer warm genoeg zijn en kunnen de slakken weer buiten gaan wonen🐌🐌🐌🐌🐌🐌!

Een compostbak!

Ook hier in Galicië probeert men een iets meer verantwoorde manier van leven te introduceren. Dus bij de supermarkt wordt nu gevraagd; "Necesitas una bolsa?", waarop "Si" het gebruikelijke antwoord is en onze "No, gracias" altijd wat verwarring schopt😉.

Iedere spanjaard verlaat hier de supermarkt met armen vol plastic draagtassen. 

Bij ons boven aan de straat, staat één grote afvalbak waar alles in gekieperd mag worden en die iedere maandag geleegd wordt. Beneden in Arbo kunnen we wel gescheiden inleveren en omdat we toch voor ieder wissewasje naar Arbo moeten, houden wij de boel hier gescheiden en brengen het zelf naar de aparte containers.

Nu is er vanuit de provincie een actie, "U kunt gratis een groenbak komen ophalen om zelf compost te kunnen maken!!" Superleuk gaan we doen!! 👍

Eerst is er een informatieavond! 

In een theaterzaal zitten al wat oude kale knikkebollen en wij sluiten ons bescheiden achter aan. Een vlotte jongedame komt in even vlot Galicisch op het podium zonder microfoon een speech geven. Hier en daar verstaan we een woord en na een uur krijgen we een magneetsticker voor op de koelkast en kunnen we naar huis....?? Gelukkig komen we bij de uitgang een bekende tegen en die vertelt ons dat we onszelf nu eerst op een lijst moeten laten zetten op het gemeentehuis. Nou, dat doen we dan ook maar gelijk de volgende dag.

Op 3 december 2023 melden we ons bij het juiste loket, mijn NIE (soort van Spaans belastingnummer) en andere papieren mee en jawel, we krijgen een aanvraagformulier Composteiro en we worden op een lijst gezet. 

De volgende dag was Punto Limpio open dus in ons enthousiasme zijn we er maar gelijk  naar toe gegaan voor onze compostbak🎉🎊🎈.

Maar nee, ondanks dat de aardige dame, die ons daar altijd helpt, stapels compostbakken had klaarstaan, mocht ze deze niet uitgeven... ook niet met ons aanvraagformulier. Nee, wij moesten wachten totdat wij door de gemeente gebeld werden en waarop zijzelf dan ook nog eens gebeld zou worden door de gemeente voor de reconfirmatie, die dan aan haar onze naam door zou geven waarop wij dan het  met ons aanvraagformulier kunnen rereconfirmeren en daarop de bak kunnen mee krijgen......ach tuurlijk, duidelijk...😦

Kijk 's, daar staan ze te wachten!

Begin februari, onze aanvraag was al 2 maanden geleden officieel ingediend maar nog steeds niets gehoord, terwijl er bij Punto Limpio stapels compostbakken klaar staan....? Nog maar weer ff navragen op het stadhuis. De dame had het eigenlijk te druk voor ons maar ze kon mij nog net uitleggen dat haar lijst nog niet vol was. Er was dus een intekenlijst voor 50 aanvragers en die moest eerst vol. Een kennis van ons had al een compostbak van een eerdere ronde en vertelde mij dat het bij haar zeker 4 maanden geduurd had...

 

Laatste dag van februari, mijn telefoon ging in de auto dus Petra nam op, ene Victor?? U kunt uw compostbak komen ophalen om woensdag om 11.30 uur bij Punto Limpio!! Wauw!!

Die ochtend hadden we elders nog wat andere boodschappen te doem maar klokslag 11.30 uur (we blijven Hollanders😉)stonden we keurig op tijd bij Punto Limpio voor onze bak. We moesten even wachten, toen was er nog iemand voor ons, maar ff voor 12 kregen we de felbegeerde bak toegeschoven, nog ff handtekening en we hadden hem!! 

Op de online Arbosite hadden we gezien dat iemand van de gemeente de bakken uitreikte waarna deze man met de gelukkige compostbakbezitter op de foto ging. Wij hadden gehoopt dat dit ook ons zou gebeuren en we als volledige Arboburgers erkent zouden worden maar helaas, geen gemeentelijke medewerker gezien. Echter de daarop volgende dag zagen we online dat we nét te vroeg waren geweest want de mensen ná ons stonden wel op de site!   

We kregen er een handleiding in het Galicisch bij😆

Eindelijk de compostbak in os bezit, maar wat onhandig dat er geen opening inzit voor het verwijderen van de compost, niet logisch!

Dan verzinnen we er zelf wel wat op. Met een beetje kunst- en zaagwerk hebben we het opgelost en er wat bruikbaars van gemaakt, helemaal tevreden😀

deurtje open....

deurtje dicht 👌

Uiteindelijk toch een beetje te snel geoordeeld want op internet ontdekten we dat de composteiro eenvoudig geopend kan worden door een stok uit één van de hoeken te trekken, hahaha😂

de nieuwe vloer op de eerste verdieping

Tjeetje, alweer een maand geleden dat we laatste update hebben gegeven. Tja eerlijk gezegd was de vrouw ruim 3 weken van huize en ben ik (Ed) niet de grootste kompjoeterfan  Dus nu alsnog ff het verhaal van wat een man doet als de vrouw van huis is.

Al het hout zit hier vol met houtworm en ook de vloeren waar we al een paar keer door zijn gezakt. Omdat het klimaat (en dus ook het huis) erg vochtig kan zijn, wilden we betonnen vloeren met vloerverwarming. Nu is dan de vloer van de eerste etage aan de beurt.
Petra ging aldus 3 weken werken en feesten in Nederland en dat was voor mij de kans om ff hier een feestje (flinke puinhoop) te bouwen 😜!

Eerst moest de oude houten vloer eruit, meest dikke eikenhouten planken. Maar ook de balken waren grotendeels rot of vooral opgevreten door de houtworm. 

Toen de vloer eruit was heb ik eerst een vaste trap naar de kelder (deels) gegraven en gemetseld. De kelder wordt de technische ruimte voor de zonneboiler/houtcv, de elektrische installatie maar ook voor onze voorraad geweckte producten.

  

Daarna nog de draagmuren verbreden en een ijzeren balk in het midden van de overspanning. Hierop de sandwichpanelen, lekker makkelijk en nu in de kelder gelijk een mooi strak plafond. Dit wordt de vloer van onze slaapkamer. Boven op deze panelen heb ik verwarmingsslang gelegd en met betongaas en staaldraad strak vast gezet in de muren (heet dit dan niet voorgespannen beton?)

En dan nu 12 cm beton.... Dat viel ff enorm tegen, wat een gigantische klus! 

Omdat we hier ver van de begaande weg af zitten dacht ik dat een mortelwagen hier nooit zou kunnen komen en ben ik al de beton zelf gaan mixen. Gelukkig kreeg bij dit onderdeel hulp!

Met een betonhelicopter sloegen we de lucht uit het beton.

Daarna de laatste laag cement erover om alles nog strakker te krijgen.

Onderwijl ondersteunt een bos van stammen in de kelder deze vloer totdat deze genoeg is uitgehard en zichzelf kan dragen.  
Trots met het resultaat en weer een flinke stap verder kon ik Petra hier weer verwelkomen!

Ed's speeltuin

Om aan de trap naar de kelder te werken moest ik een oeroude vloer openbreken. 

De vloertegels van vroeger waren hier precies een meter bij een meter en ruim 30cm dik! 

Ff bedenken hoe zwaar die zijn; stel het zou beton zijn, dat is 2400kg per kubieke meter dus dan zou deze tegel 800kg wegen!!

Zelf noem ik dit Portugees hardsteen ff minder massief dan beton maar deze tegel was zeker ergens tussen de 600 en 700 kg! 

Zó knap hoe de mensen deze vloer vroeger gelegd hebben, alle tegels recht uitgehakt in Portugal, daarna getransporteerd en prachtig waterpas in de voormalige keuken gelegd, ongelooflijk!! 

Eerst de tegel uit de vloer en toen richting de deur want Petra wilde er graag een tafel van zien....u vraagt wij draaien😉.

Natuurlijk een heerlijke uitdaging met mijn palo (steekstang) en de kettingtakel. 

Peet noemt dat Ed's speeltuin 😜! 

Uiteindelijk na een halve dag schuiven en trekken ligt de tegel op drie stenen buiten en is weer een project geklaard!!

Zo'n mooie steen steen verdient wat aandacht!

de parking

De toegangswegen naar ons huis (er zijn er wel 3) zijn ondanks dat ze allemaal verhard zijn stuk voor stuk een uitdaging. Wij beginnen zelf aardig te wennen aan de bochten die je met 3x steken pas kan nemen maar ons bezoek vergist zich allemaal in deze moeilijkheidsgraad :-) 

Als de gasten nu alleen maar vooruit zouden hoeven rijden, zou dat al erg veel schelen.

Door het parkeerplatform groter te maken zullen de meeste auto's daar kunnen draaien.

Maar dan moet ik een hoge, sterke muur van rotsblokken bouwen en dan daarachter opvullen met grond. Ik vind het een leuke uitdaging om die grote blokken op en in elkaar te passen, met lange ijzeren palen te verplaatsen en omhoog te wrikken. 

Peetje vind deze klus meestal ook heerlijk stoer om bij te helpen😬

Na de eerste regel stenen wordt de uitdaging nog groter, de stenen moeten dan gestapeld worden. Gelukkig heb ik mijn kettingtakel en met 2 boomstammen en een paar steunlijnen ontstaat er een ware hijskraan waarmee de rotsblokken opgetild kunnen worden. 

Het blijft altijd nog een kunst om de juiste plek voor de juiste steen te vinden en de boel stevig te stapelen. Al doende leert men en dit is natuurlijk niet mijn eerste muurtje.

Muur in aanbouw.

Trap in aanbouw.

Doordat het parkeervlak boven vergroot wordt, moet het voetpad er naar toe ook steiler, dus dat wordt nu een trap van betonblokken. Alles gebeurt een beetje tegelijk om goed te kunnen blijven zien wat nodig is en er dus niet teveel grond en stenen verzet hoeven te worden. 

Het parkeerterrein is nu zó ruim dat we op eigen erf ook kunnen draaien met de auto, nu nog leuk aankleden met wat plantenbakken en muurtjes ;-)

Ff wat stenen bij de buren halen.....

Lang leve de kettingtakel!!!

Een mega grote parking!

 

Ed trots op zijn trappetje😊

de wijnkelder

Casa Rosa staat tegen een berg opgebouwd, onze voordeur zit daarom op de 3de verdieping. Als je dan langs het huis naar beneden loopt kom je langs de ingang op de 2de verdieping en uiteindelijk helemaal beneden de 1ste verdieping oftewel de wijnkelder. Deze verdieping is de kleinste omdat de berg schuin loopt. De wijnkelder heeft geen ramen en de muren zijn ruim een meter dik van natuursteen, dus het maken van ramen is ook niet eenvoudig. 

Wijn ga ik echt niet zelf maken, teveel werk, dus we hebben besloten om van de wijnkelder een technische ruimte en voorraadkamer van te maken. 

De ingang van de wijnkelder.

Op de knieën aan het werk!

Door de vloer verder uit te graven en een betonvloer te storten hebben we stahoogte gekregen en hebben we de stabiliteit van de muren op orde gehouden. 

De wijnkelder op weg om het kloppende hart van ons huis te worden.

 

Nieuwe ramen!!!

Casa Rosa is werkelijk een prachtig huis op een ontzettend mooie locatie, maar er is geen roosje zonder doornen en dat wisten we bij dit huis vanaf het eerste ogenblik. Onder haar mooie uiterlijk is ze werkelijk volledig leeg geknaagd door de houtworm. Alle ramen vielen uit elkaar en hier en daar zakken we door de houten vloer. Het dak is nog wel vrijwel waterdicht maar ook daar willen we ook niet mee wachten...... 

Het vinden van aannemers valt niet mee en iedereen heeft het te druk. Uiteindelijk voor de ramen 3 offertes weten op te vragen en dat is maar goed ook want prijzen variëren hier enorm. Ook wij werden per offerte minder moeilijk en uiteindelijk werden we het eens bij Gomez & Gomez. 

Waar het precies aan ligt wordt hier nooit duidelijk maar op tijd komen of aan afspraken houden lukt hier nooit. Dus op dinsdag 1 augustus, 2 maanden later dan de eerste planning, kwamen de ramen eindelijk hier aan.

Het plaatsen gebeurde door 2 prima kerels, Santi uit Portugal en een jonge bink hier uit A Caniza. De muren op de derde verdieping (het roze gedeelte) moesten open gezaagd worden en de oostmuur van ons huis bleek daar maar 4 cm dik te zijn, oeps dat zou je in Nederland echt geen muur durven noemen! De zuidmuur bleek gelukkig een dubbele 'muur' van 2x4cm te zijn met een spouw ertussen en de noord- en westmuur bleken wel echte muren te zijn. Casa Rosa blijft ons verbazen :-). 

Ook de verdieping lager (tweede bouwlaag) kreeg nieuwe ramen. Dit zijn echter honderden jaren oude muren en daar houden we de nieuwe ramen op precies dezelfde plek (ook al hadden we ze het liefste iets anders geplaatst). 

Gelukkig lukte het de heren om het zaagwerk binnen 2 dagen te doen want de stofbende is enorm. Ook hier merk ik dat het fijn is om alles op schrift vast te hebben, we moeten af en toe ons best doen om de afspraken vast te houden. 

Toen de rust was wedergekeerd moesten we flink aan de gang om ons huis weer leefbaar schoon te krijgen. De afwerking, sierlijsten, komen later maar dat zal niet zo'n stofbende geven. 
Ik moest nog wel 2 raamgaten zien dicht te krijgen waar geen raam in terug komt. Vooral die oostmuur (4cm) leek mij een uitdaging. Het nauwkeurig recht op elkaar metselen van 4 cm dikke stenen heb ik echt nog niet onder de knie. Hoe die gasten dat vroeger deden is mij werkelijk een raadsel!! 

Gelukkig lag er tussen het puin nog een flink stuk muur wat het grootste deel van het raamgat zou vullen, wat bewapening aan de zijkant aangebracht en het stuk puin weer hergebruikt. Petra, een stuk geduldiger dan ik, heeft het gat verder dichtgemetseld met de 4cm steentjes. 

De oude situatie.

Het gebruiken van puin heeft nog een groot voordeel behalve dat je ook die stenen niet hoeft te kopen, hoef je nu ook minder puin af te voeren! Want behalve het kopen van bepaalde bouwmaterialen valt ook het afvoeren van puin in Spanje niet mee. Als je serieus aan het verbouwen gaat hoort dat door een aannemer te gebeuren, dus als particulier word je geacht niet meer dan een zakje puin naar de belt te brengen! Mensen dumpen dan ook meestal het puin. 

(Asbest bv mag je hier alleen laten ophalen, maar ze komen het pas ophalen vanaf 300kg. Wij hadden een stuk asbest gevonden op ons terrein maar zelfs bij de gemeente vertelden ze ons dat we daar onmogelijk vanaf konden raken, ik heb het nu ingepakt en onder een betonnen buitenvloertje gestort). 

   

Op 21 augustus werd begonnen met de afwerking, het stucen en de sierlijsten. 

Dit werd gedaan door Manuel met een nét beginnend hulpje tijdens onze eerste hittegolf hier met temperaturen tot 37 graden! 

Dit bleek meer werk dan verwacht, de jongens deden er 3 dagen over en werkten ondanks de hitte flink door. 

Maar het resultaat is geweldig, we zijn erg blij met onze nieuwe ramen!! 

Dan de rekening, bij een eerdere aankoop van ijzer bij Gomez en Gomez was de prijs ook al 

eens spontaan 50 euro verhoogd, dus we hadden alles extra goed laten noteren en driedubbel herhaald dat dit écht de uiteindelijke prijs zou zijn. "Ja natuurlijk mijnheer" ....toch bleek ook deze keer de prijs met 780euro aangepast, helaas weer niet in ons voordeel😒

 Ons oordeel, fijne en goede werkmensen maar wat een aap van een directeur 🐵

De nieuwe situatie